Kiedy podejmujemy decyzję o konsultacji psychologicznej stajemy przed decyzją do kogo udać się z przeżywanym problemem.
Przeglądanie stron internetowych, pytanie znajomych, poszukiwania w gazetach, na forach to niektóre z form pozyskiwania informacji z kim się umówić.
Warto jednak bliżej poznać osobę, z którą planujemy porozmawiać o swoich przeżyciach.
Na początek przyjrzyjmy się osobie psychologa i psychoterapeuty.
Psycholog to ktoś, kto ukończył pięcioletnie studia magisterskie na kierunku psychologii- takie wykształcenie uprawnia do używania tytułu psychologa, wykonywania badań i testów psychologicznych oraz prowadzenia konsultacji psychologicznej. Psychologia jest obszerną i ogólną dziedzina wiedzy, dlatego też psychologów spotkamy w szpitalu, w poradni, w szkole, ale też w biznesie jako np. szkoleniowców.
Psychoterapeuta to osoba, która poza podstawowym wykształceniem magisterskim z psychologii (ale też medycyny, pedagogiki lub innym humanistycznym) odbyła lub jest w trakcie odbywania czteroletniego szkolenia psychoterapeutycznego. Psychoterapeuta skupia się nie tyle na diagnozie co mechanizmach i sposobach funkcjonowania pacjenta. Opierając się na relacji terapeutycznej stara się wraz z pacjentem przyglądać się jego życiu i pomagać zrozumieć oraz zmienić to, co jest kłopotem.
Wybór psychoterapeuty jest wysoce zindywidualizowany, zależy od potrzeb pacjenta, ale też całego kontekstu relacyjnego.
Psychoterapia zazwyczaj prowadzona jest w następujących nurtach: psychodynamicznym, systemowym, humanistycznym, integracyjnym, analitycznym, poznawczo- behawioralnym.
Wybierając osobę do relacji terapeutycznej mamy prawo oczekiwać informacji w jakim nurcie pracuje, jakie ma doświadczenie zawodowe, czy sama jest w procesie psychoterapeutycznym lub odbyła swoją psychoterapię oraz czy poddaje swoją pracę superwizji (czyli konsultacji z bardziej od siebie doświadczonym psychoterapeutą).
Spełnienie tych wszystkich aspektów jest niezwykle istotne do tego, aby móc jak najlepiej pomagać swoim pacjentom i prowadzić proces terapeutyczny.
Do stworzenia tego tekstu zainspirowała mnie pewna rozmowa pokazująca, że człowiek szukający pomocy to przede wszystkim osoba, która chce jak najszybciej omówić swój kłopot. Podłoże pracy terapeutycznej to coś,czego nie widać na pierwszy rzut oka, a co w tym procesie jest bardzo istotne.
Psycholog to nie psychoterapeuta. Osoba, która czuje w sobie powołanie lub dar do prowadzenia rozmów to nie psychoterapeuta. Ktoś, kto doradza innym co i jak zrobić to nie psychoterapeuta. Ktoś, kto mówi o sobie, że ma dar psychologiczny to nadal nie psychoterapeuta ani psycholog,dlatego wybierając osobę do swojej relacji terapeutycznej nie bójmy się zadawać pytań o wykształcenie i genezę używanego tytułu.